[Ratel]
RATEL, z.n., m., des ratels, of van den ratel; meerv. ratels. Verkleinw. rateltje. Een werktuig, waarmede men ratelt: de karreman met zijn ratel. De nachtwacht slaat zijn ratel verkeerd om alarm te maken. Van hier ratelen, enz. Zamenstell.: ratelman, ratelslang, eene bekende slang, die met haren staart ratelt, ratelwacht, enz.
Ratel, eng. rattle, in Vriesland en Nederduitschland rattel, hoogd. rassel, is van het geluid, 't welk dit werktuig maakt, ontleend.
Auteursrechtvrij