Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Rat]

RAT, rot, z.n., vr., der, of van de rat; meerv. ratten. Verkleinw. ratje. De algemeene naam van verschillende onderdeelen van zekere klasse van zoogdieren: muskusrat, veldrat, huisrat, waterrat, bergrat, boschrat, buidelrat, enz. Bijzonderlijk, eene huisrat: welk eene verwoesting hebben die ratten aangerigt! Spreekw.: eene oude rat in de val krijgen, een geslepen mensch in het naauw brengen. De ratten zullen met mijne ledige maag niet wegloopen, mij-

[p. 157]

ne maag is wel gevuld. Eene oolijk ratje, een schalkachtig kindje. Zoo kaal als een rat, zeer behoeftig. Daar zijn de ratten in den winkel geraakt, die winkel is te niet. Zamenstell.: rattenknip, rattenkruid, rattennest, rattenstaart, rattenval, enz.

Rat, hoogd. ratz, ratze, ratte, deen. rotte, angels. raet, zweed. ratta, ital. ratto, sp. raton, fr. en eng. rat, in de taal van Bretagne ras, middeleeuw. lat. ratus, raturus, schijnt afkomstig van het geluid, 't welk de ratten in het knagen, plegen te maken.