[Ranselen]
RANSELEN, bedr. w., gelijkvl. Ik ranselde, heb geranseld. In de gemeene volkstaal kloppen, slaan: ransel hem ter dege. Van hier afranselen. De oorsprong van dit werkwoord ligt in een boertig gebruik van ransel, voor ligchaam, dat in het hoogd. vrij gemeen is.
Auteursrechtvrij