Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Ransel]

RANSEL, z.n., m., des ransels, of van den ransel; meerv. ransels. De knapzak van eenen soldaat: zij wierpen hunne ransels weg, om beter voort te komen. Figuurlijk, de rug, het lijf, omdat de ransel op den rug gedragen wordt: ik zal hem wat op zijnen ransel geven. Van hier ranselen, voor kloppen, slaan.

Ransel, hoogd. ränzel, en ranzen, neders. rentsel, renzel, zweed. ränsel, wend. ronz, zou volgens

[p. 153]

Wachter van het gr. ῥινος, een vel, afstammen; maar de woorden, die aan ransel verwant zijn, beteekenen niet slechts eenen soldatenknapzak, die doorgaans van vellen gemaakt wordt, maar evenveel welken reiszak van eenen voetganger; en die beteekenis heeft ook het chald. rawzel, arab. razamon.