Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Raar]

RAAR, bijv. n en bijw., raarder, raarst. Zeldzaam, zonderling: dat boek wordt raar. Dit is een raar man. Van hier rarigheid, en het bastaardwoord rariteit. Het stamwoord van raar, eng. en fr. rare, ital. raro, is het lat. rarus.