Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Pulver]

PULVER, (polver) z.n., o., van het pulver; zonder meerv. Een basterdwoord, dat van hetzelfde lat. pul-

[p. 130]

vis ontleend is, waarvan poeder, of poeijer, afstamt. Het wordt gebruikt, om buskruid aan te duiden, als men zegt: hij is geen schoot pulver waardig; en men bezigt het voorts ook nog, voor stof, poeder, over het algemeen, in de zegswijze: iets tot pulver malen, of stampen. Zamenstel.: pulverstok, oulings voor snaphaan gebruikelijk.