Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Prul]

PRUL, z.n., vr., der, of van de prul; meerv. prullen. Verkleinw. prulletje. Een ding van geene de minste waarde, eene vodde, eene beuzeling: weg met die prullen. Welk eene ellendige prul heeft die man daar ge-

[p. 127]

schreven. Dat is een prul van eenen vent. Van hier prulachtig, prullig. Zamenstell.: pruldichter, prullenkooper, prullenmaker, prullenmand, prulschrift, prulschrijver, enz.