Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Proeven]

PROEVEN, bedr. w., gelijkvl. Ik proefde, heb geproefd. Een weinig van iets nuttigen, om over den smaak, of de deugdelijkheid daarvan te oordeelen: proef dat eens Proef eens, of het al gaar is. Wijn proeven. Den mond ergens aan zetten, als of men den smaak, of de deugdelijkheid, daarvan beoordeelen wilde: hij wilde eten noch drinken proeven. Proef het maar eens. Vond. bezigt het voor beproeven: Te proeven hare kracht op eenen Reijsenaer. Ondervinden: ergens van proeven, de kracht, of werking, daarvan ondervinden.

[p. 122]

Als hij mij aanrandt, zal hij van mijn pistool proeven. Zij heeft er ter dege van geproefd. Bij plaatdrukkers, het snijdwerk van eene plaat door de vervaardiging van een afdruksel daarvan beoordeelen: proef die plaat eens. Van hier proever, proeving. Zie proef.