Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Prikken]

PRIKKEN, bedr. w., gelijkvl. Ik prikte, heb geprikt. Steken: ik heb mij met eene naalde geprikt. Van hier prikking.

Prikken, neders. pricken, angels. prickan, eng. to prick.