Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Polsen]

POLSEN, bedr. w., gelijkvl. Ik polste, heb gepolst. Den pols voelen: de Geneesheer heeft den lijder van daag zeer naauwkeurig gepolst. Figuurlijk, ondertasten, onderzoeken: ik weet niet, hoe hij hier over denkt; ik zal hem eens gaan polsen.