[Polder]
POLDER, z.n., m., des polders, of van den polder, meerv. polders. Verkleinw. poldertje. Zekere hoeveelheid lands, die gezamenlijk bedijkt is, en door middel van eenen of meer molens droog gehouden wordt: wat is het water in dien polder hoog. Voorts geeft men den naam van polder ook wel eens aan eenen bedijkten plas, die droog gemaakt wordt, of is; doch gemeenlijk onderscheidt men zulk eenen plas van eenen polder, door den naam van droogmakerij. Van polder komt het werkw. polderen, en de zamenstell.: polderbestuur, polderdijk, poldermolen, poldersluis, enz.
Auteursrechtvrij