Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Poeet]

POEET, z n., m., des poëets, of van den poëet; meerv. poëten. Verkleinw. poëetje. Een dichter: het weelderig vernuft van schilders en poëten. Van hier poëterij, poëtisch, poëzij. Het stamwoord is in het gr. ποιητης.