Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Platina]

PLATINA, z.n., vr., der, of van de platina; zonder meerv. Een metaal, dat eerst in 1748 in het Spaan-

[p. 80]

sche Amerika ontdekt werd, het goud in zwaarte overtreft, ligtblaauw van kleur, en op zich zelf onsmeltbaar is, maar om staatkundige redenen niet opgedolven wordt, en daarom in Europa zeer zeldzaaam is.