Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Patient]

PATIENT, ond. z.n., m., des patients, of van den patient; meerv. patienten. Een lijder, in het gebruik bijzonderlijk een kranke: mijn arts gaat andere patienten bezoeken. In dezen zin komt patient ook in het ital, fr., hoogd. en eng. voor, en in het ital. en fr. heeft het

[p. 39]

daarenboven nog, evenzeer als bij ons, de beteekenis van iemand, die onder beulshanden geraakt: een onbekwaam scherpregter doet zijne patienten dikwijls vreeslijk lijden. Het grondwoord is het lat. patiens, lijdende.