Nederduitsch taalkundig woordenboek. P-R. S

[Patakon]

PATAKON, z.n., m, des patakons, of van den patakon; meerv. patakons. Eene zilveren munt, anders een stuk van achten, of piaster, genoemd; die nau een ducaton van eenen patacon zou weten te onderscheiden. D. Deck.