[Overnatuurkunde]
OVERNATUURKUNDE, z.n., vr., der, of van de overnatuurkunde; zonder meerv. Van over en natuurkunde. Die wijsgeerige wetenschap, welke de algemeene eigenschap der dingen, het bestaan en de eigenschappen van God, het wezen der wereld en de eigenschappen van eenen geest bevat; anders bovennatuurkunde, gr. en lat. metaphysica: dat behoort tot de overnatuurkunde. Zoo ook een boek, het welk deze wetenschap behelst. Van hier: overnatuurkundig.
Auteursrechtvrij