[Overdekken]
OVERDEKKEN, bedr. w., gelijkv. Van het onscheidb. voorz. over en dekken: ik overdekte, heb overdekt. Iets met iets geheel bedekken: eene galerij overdekken. Eene overdekte kolfbaan, in tegenoverstelling van eene opene baan. Figuurl.: met schaamte - schande overdekt. Van hier overdekking, overdeksel, oul. voor schort, of schortelkleed gebezigd: soe naeyden si te gader blader van vigheboem, ende maecten hem ouerdecsele. Byb. 1477.
Auteursrechtvrij