Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Optroeven]

OPTROEVEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en troeven: ik troefde op, heb opgetroefd. In het kaartspel gebruikelijk, voor troef opgooijen: wie moet nog optroeven? Ik heb reeds opgetroefd.