Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opschorsen]

OPSCHORSEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en schorsen: ik schorste op, heb opgeschorst. Opschorten, uitstellen: een geding opschorsen. Een werk voor eenen tijd opschorsen. Van hier opschorsing.