Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opnaaijen]

OPNAAIJEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz op en naaijen: ik naaide op, heb opgenaaid. Door naaijen op iets vastmaken: eenen lap op een kleed naaijen. Vernaaijen, door naaijen verbruiken: al het garen op-

[p. 733]

naaijen. Door naaijen korter maken, inslaan en naaijen: die rok is opgenaaid. Van hier opnaaijing, opnaaisel.