Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opgaderen]

OPGADEREN, (opgaren) bedr. w., gelijkvl. Van het

[p. 708]

scheidb. voorz. op en gaderen: ik gaderde op, heb opgegaderd. Op eenen hoop gaderen: al de brokken opgaderen. In het gemeen, opzamelen: die gewoon zijt honigh op te garen. J. de Haes. Van hier opgaarder, opgadering.