Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opfokken]

OPFOKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en fokken: ik fokte op, heb opgefokt. Door

[p. 707]

fokken doen aangroeijen, groot brengen; van de beesten, inzonderheid van paarden, koeijen en schapen. Van hier: opfokking.