Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Opdreunen]

OPDREUNEN, onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. op en dreunen: ik dreunde op, heb opgedreund. Dreunend opzingen: voor eene halve eeuw moest de Dichtkunst bij bruiloften opdreunen.