Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Oosteren]

OOSTEREN, onz. w., gelijkvl. Het oosterde, heeft geoosterd. Een woord der zeelieden: het kompas oostert, wanneer de naald, onder sommige hemelstreken,

[p. 680]

niet vlak het noorden wijst, maar eenige streken oostwaarts afwijkt.