Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontzusteren]

ONTZUSTEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en zusteren, dat niet in gebruik is: ik ontzusterde, heb ontzusterd. De zusterlijke betrek-

[p. 619]

king wegnemen: dit monster ontzustert zusters hert. J. de Brune.