Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontwollen]

ONTWOLLEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en wollen, dat niet in gebruik is: ik ontwolde.

[p. 611]

heb ontwold. Van de wol berooven: een schaep ontwollen. De Brune.