Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontstrengelen]

ONTSTRENGELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en strengelen: ik ontstrengelde, heb ontstrengeld. Los strengelen: den knoop ontstrengelen. Vond.

Och dat nu een Engel
Dezen strick ontstrengel! Vond.

Van hier: ontstrengeling.