Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontschakelen]

ONTSCHAKELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en schakelen: ik ontschakelde, heb

[p. 572]

ontschakeld. Eigenlijk, de schakels los doen: eene keten ontschakelen. Oneig., ontbinden: dat de doot zelven u niet zal kunnen ontschakelen. Rodenb. Mijn geest, ontschaeckelt van het lijf. Vond. Van stuk tot stuk ontvouwen: en als haer gantsch gesprek bij hem ontschakelt wert. J. Cats. Van hier: ontschakeling.