Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontremmen]

ONTREMMEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en remmen: ik ontremde, heb ontremd. Eenen wagen remmen is deszelfs wiel met eenen ketting

[p. 568]

vast maken, opdat hij niet te schielijk van eene steile glooijing storte: wanneer men dien ketting los maakt, ontremt men den wagen.