Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontrapen]

ONTRAPEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb.

[p. 567]

voorz. ont en rapen: ik ontraapte, heb ontraapt. Door rapen wegnemen; ook in het gemeen ontnemen: maekt, dat geen druk de wieg 't rusten ontraept. Poot.