Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontmasten]

ONTMASTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en masten, dat niet in gebruik is: ik ontmastte, heb ontmast. Den mast wegnemen, afkappen, wegschieten: de vloot kwam met drie ontmaste schepen binnen.