Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontlegeren]

ONTLEGEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb.

[p. 551]

voorz. ont en legeren: ik ontlegerde, heb ontlegerd. Van eene belegering verlossen. Van hier: ontlegering: dat men hunne ontleeghering wilde bevorderen. Hooft.