[Ontleeren]
ONTLEEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en leeren: ik ontleerde, heb ontleerd. Afleeren: dit Euangelij moest hen ontleeren het diep gewortelt quaad. C.G. Leydekker. Men zoude veeleer de strontvliegen ontleeren dreckbollekens te maecken. De Brune. Vergeten, hetwelk men geleerd heeft: Jesu, hoe ick meer mij keere, des te meer ick u ontleere. J. de Brune.
Auteursrechtvrij