Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontlauweren]

ONTLAUWEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en lauweren: ik ontlauwerde, heb ontlauwerd. Van eenen lauwerkrans berooven: ontlauwer vrij uw hoofd. G. Bidloo.