Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontkluwenen]

ONTKLUWENEN. bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en kluwenen: ik ontkluwende, heb ontkluwend. Een kluwen ontwinden. Oneig., eene zaak langzaam en naar orde ontwikkelen.