Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontkleuren]

ONTKLEUREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en kleuren: ik ontkleurde, heb ontkleurd. De kleur benemen; een woord der scheikunst: de koolstof ontkleurt alle soorten van alkohol. Van hier; ontkleuring.