Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontkletsen]

ONTKLETSEN, (ontklitsen) onz. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en kletsen: ik ontkletste, ben ontkletst. Met eene klets los bersten: zaxkens, ijeder van 300 looden, vernuftelijk gevlijdt, om op de vlucht t'ontklitzen. Hooft.