Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontgerven]

ONTGERVEN, (bij Kil. ontgaerwen) bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en gerven: ik ontgerfde, heb ontgerfd. Ontkleeden, veroud. w. Zie gerfkamer.