Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ontdragen]

ONTDRAGEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. ont en dragen: ik ontdroeg, heb ontdragen. Door dragen ontnemen, ontstelen: die meid heeft mij veel geld ontdragen. Cijpris gevleugelt wichtje ontdraegt u

[p. 522]

den breikorf. Vond. In het gemeen, wegnemen: het gevoel is ontdragen. Hoogvl.