Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[p. 503]

[Onroerend]

ONROEREND, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Ontilbaar. Voorts: onroerlijk: onroerlijk goed. In eenen anderen zin voor iets, dat onbewegelijk staat: onroerlijk beelt. Anton. Van on, roerend en roerlijk.