Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ondersteken]

ONDERSTEKEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. onder en steken. Scheidb.: ik stak onder, heb ondergestoken. Onder iets doen: ie-

[p. 450]

mand een bekken ondersteken. Tusschen iets voegen: krijgsbenden ondersteken. Onscheidb.: ik onderstak, heb onderstoken. Door elkander schieten: ik onderstak de kaarten. Van hier het verl. deelw. onderstoken: een onderstoken werk, dat in het geheim bestoken is. Voorts: ondersteking: de ondersteking van een vreemd kind. Zameng.: ondersteekbekken.