Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Ondermaansch]

ONDERMAANSCH, bijv. n. en bijw., zonder trappen van vergrooting. Van onder en maansch, dat buiten zamenstelling niet gebruikt wordt. Eigenlijk, dat onder de maan is. Alzoo nu de maan, voor ons gezigt, aan gedurige veranderingen onderhevig is, zoo verstaat men, daardoor, den onbestendigen, wisselvalligen en onzekeren toestand van al de zienelijke dingen op deze aarde, welke men als onder het gebied en den invloed dezer koningin des hemels plaatst, en, daardoor, aan haar in gestadige afneming gelijkvormig stelt: wat zijn alle ondermaansche genoegens anders dan eene voorbijgaande schaduw? Daer geen gevoel en is van ondermaensch gerucht. C. Huygens. De anders oordeelkundige Frantzen heeft zich, door zijne vlugge verbeelding, hier laten overijlen, als hij hiervoor, in

[p. 437]

zijne heugl. verw. van het j.v., zegt: het hem geschonken heil was niet bepaald binnen de grensen van dit onderzonnig leven. Elk voelt, dat dit beeld niet uitdrukken kan, wat het, naar de meening des Schrijvers, uitdrukken moet; trouwens, in de zon ontdekken wij die bestendige onbestendigheid niet. Een onderzonnig leven wil niet meer zeggen, dan een leven, dat, onder de zon, of derzelver weldadige verkwikking, geleid wordt. Dit zij voor elken dichter en redenaar eene les, dat hij, door het scheppen van nieuwe beelden, de zaak zelve niet misscheppe.