Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onderkrijgen]

ONDERKRIJGEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het

[p. 434]

scheidb. voorz. onder en krijgen: ik kreeg onder, heb ondergekregen. Onder zijne magt doen bukken: zoo veel krijghs en kriegelheits, om Vrankrijk onder te krijgen. Hooft.