Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onboetvaardig]

ONBOETVAARDIG, bijv. n. en bijw., onboetvaardiger, onboetvaardigst. Van on en boetvaardig. Zonder berouw, hardnekkig. Van hier: onboetvaardigheid, onboetvaardiglijk.