Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Onboetelijk]

ONBOETELIJK, bijv. n. en bijw., onboetelijker, onboetelijkst. Van on en boetelijk. Dat niet te boeten, te

[p. 413]

herstellen is: onboetlijke schaade. Hooft. Anders onboetbaar: met onboetbre breuken. Vond. Dat waere eene onboetbre schae. Poot. Voor onboetbaaren hoon. Hooft. Ook, dat door geene boete te verzoenen is.