Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omvorschen]

OMVORSCHEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en vorschen: ik vorschte om, heb omgevorscht.

[p. 388]

Aan alle kanten navorschen: ik vorsch vast om. J. Oudaan. Van hier: omvorsching.