Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omvleugelen]

OMVLEUGELEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. om en vleugelen: ik omvleugelde, heb omvleugeld. Met vleugelen rondom bedekken. Het deelw. is in gebruik bij de dichters: de Seraf zingt zijn'

[p. 387]

roem; maar met omvleugelde oogen. M.C. van Hall.