Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omtrekken]

OMTREKKEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Van het scheidb. en onscheidb. voorz. om en trekken. Scheidb. en bedr.: ik trok om, heb omgetrokken. Door trekken omhalen: eenen muur met brandhaken omtrekken. Zij trokken den boom met touwen om. Door uit en aantrekken verwisselen: ik trek, dagelijks, mijne schoenen om. Scheidb. en onz., met zijn; omreizen: de vijand is de

[p. 383]

stad omgetrokken. Hier en daar trekken; met hebben: van om te trecken op de aarde, en die te doorwandelen. Bybelv. Onscheidb. en bedr.: ik omtrok, heb omtrokken. Eenen eersten trek halen rondom eene teekening: eene tronie omtrekken. Rondom bekleeden: hij omtrok de pijlaren met zilveren banden. Rondom besluiten, omringen: met een smalle gracht omtrocken. Vond. Haer vroylick wezen wert met koud' en mist omtrocken. De Brune. Van hier: omtrekking.