Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omsjorren]

OMSJORREN, (omsorren) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en sjorren: ik sjorde om, heb omgesjord. Een scheepswoord, met sjorren ombinden; een touw, dat een geluid sjor sjor, maakt, om iets vastmaken.