Nederduitsch taalkundig woordenboek. M, N. O

[Omremmen]

OMREMMEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. om en remmen: ik remde om, heb omgeremd.

[p. 368]

Stijf ombinden; het woord wordt in Geld. en Gron. gebruikt. Het touw dat er omgeremd was enz. Zie remmen.